کفش ها فقط برای راه رفتن نیستن!

کفش ها تو زندگی نقش مهمی دارند نه به این منظور که پا قلب دوم ماست بلکه آدم با کفش هایش میتواند گام های جدیدی بر دارد گام ها استعاره از اهداف هستند من عادت دارم بند کفش هایم را محکم ببندم؛ آدم شلخته ای هستم و همیشه ی خدا مو های بافت شده ام بهم ریخته و شُل است ولی به کفش هایم اهمیت میدهم و اصلا قیمت آنها برایم اهمیتی ندارد اصلا همین کفش ها بودند که توی امتحانات میان ترم رتبه ی نفر اول کلاس را کسب کردم و...

شخصیت آدم ها هم به کفش هایشان است من توی اولین آشناییم با دیگران به کفش هایشان نگاه میکنم و همین کفش ها هستند که  نود درصد ادامه ی دوستی من با آدم های ایستگاه اتوبوس ،مدرسه،آموزشگاه و حتی معلم ها را شکل میدهد

بابا:پیتزا میخوری؟

من:نه

بابا:میریم خاتون از آن جا هم از شهر شکلات دست هایش را جوری به هوا میبرد ادامه ی حرفش را میگیرد میگوید: شکلات های دو هفته ات را بگیر

من:کفش . از کفش های خودت 

یک جفت کفش صخره نوردی گرفتم خیلی دوستشان دارم از شکلات و پیتزا هم بیشتر؛میخوام گام های جدید تری بر دارم محکم و استوار ،کفش ها به من اعتماد به نفس میدهند و کمی هم هفته های اول مرا مغرور میکنند

پ.ن: کفش هایم  با بابا ست است دوست دارم به بهانه ای بابا را ببرم برای قدم زنی به پارک های جنگلی

پ.ن:و هیچ سالی توی همه ی این سال ها نبوده است که همیشه دو جفت کفش داشته باشم که یک جفت شان ؛واکس خورده و تمیز باشد.که وقتی پایم می کنم؛حس کنم باید قدم بزرگی بردارم و گرنه حق مطلب را درباره ی کفش به این قشنگی ادا نکرده ام . از کتاب کافه پیانو/نوشته ی فرهاد جعفری

پ.ن:از معدود کتاب هاییست که تاثیر مثبت گرفته ام