رویا

دنیا خیلی پیچیدس مخصوصا برای من اونقدر پیچیده که نمیدونم برای باز کردنش یا حتی گویشش از کجا شروع کنم

برای من که تا همین چند روز پیش فک میردم اگه آدمی بمیره خوشحال میشم من نباید گریه کنم اونا از این زندگیی لعنتی راحت میشن گویی صدای کودک درونم فریاد زد خونوادت چی کمی منمن کردم و گفتم اونا فرق دارن کودک درونم مثل همیشه که به این قبیل سوالات فک میکنم فریاد زد شانس نداری همین فردا اتفاق می افته بهت میگم بی خودی میگی خوشحال میشم 

قطعه هایی که مینواخت رویای من بود فک هر روز من بود وقتی شب که میشد نوای ویلنشو از صدای خواننده ها جدا میکردم و بی کلام گوش میکردم چشمامو میبستم رویا میکردم این قطعه تو دستای منه صدای زیر مال من بم ها رو تو بزن حتی کنسرتی که چند وقت پیش داشتی من فقط به لرزوندن دستت روی گریف نگاه میکردم و اینکه چگونه چشم بسته انقدر خوب تعویض سیم میکنی می اندیشدم اگه یه روز از عمرمم بمونه باید بیام استودیو ببینمت این فکر تا جایی بود که وقتی می اندیشیدم تو بیست سال بزرگتری پس بیست سال عمرت کوتاه تر از منه و همون موقع با خودم عهدبستم  اونقدر خوب تمرین کنم که حداقل تو کمترین فرصت صرف ده سال آینده میبینمت اصلا انتظارشو ندارم دو هفته دیگه میخوام ببینمش پنجشنبه ی این هفته که میاد نه هفته دیگش آرزوها خیلی زود براورده میشه یعنی من میتونم با رویا حرف بزنم باید برم قطعه هنرمندان گفتم زندگی پیچیدس 

و...فریاد پیچید

پ.ن: گاهی لازم به حرف کودک درونت گوش بدی 

پ.ن:نیما رویای منم به گور بردی رویا با یه خروار خاک و گل و گل های گلایول کنار تو آرمیده

پ.ن:استادم از شنیدن این خبر بی خبر بود و وقتی خبرو به گوشش رسوندم پکی بخنده زد

پ.ن: قطعه ی زیبای امید حجت به یاد نیما وارسته (میخواستم عکسشو رو صفحه بزارم آپلود نشد)